Un cadro

Asomeime á ventá. E a primavera estaba alí.

Anduriña que pasache...

"O meu homiño perdeuse,


ninguén sabe en onde vai...

Anduriña que pasache

con el as ondas do mar;

anduriña, voa, voa,

ven e dime ond'está."

ROSALÍA DE CASTRO

...e un cento de anduriñas entraron no colexio.

Entraron e pousaron na parede azul. E con elas tamén un cento de poemas. Agardan para voar ata outro lugar?

Xa temos aquí a primavera...

Xa a temos aquí. Entrou hai uns días con discreción. E agora cando saímos ao patio notamos o seu agasallo. Esas cores nas árbores...